|
Verslagje Verjaardag (2)
De hapjes kwamen langs, er werd wat bittergarnituur doorgeschoven, de zanger zong nog wat en volgens hem was het 'bere-gezellig'. Tegen twaalven werd het leuk. Leuk in de vorm van leedvermaak. "Er mag op de tafels gedanst worden menseeen!" en dat gebeurde. Een gast wilde de tafel op stappen via een stoel, maar viel van de stoel af, recht op zijn bek. Mooi. Geen pijn, gelijk weer op de stoelen springen. Met drank werd hier zeker niet gematigd. Nog geen tien minuten later gebeurde iets soortgelijks. Er stond een gast op de tafel en hij wilde een vrouw er ook op tillen. Maar die tafel was glad... en zij was net iets te zwaar... Gevolg: hij gleed uit, zij viel uit zijn armen en ze pleurden recht bovenop elkaar. Auw... met haar hoofd tegen een stoel.
Dat mocht de pret niet drukken, de zanger ging gewoon door met zijn nummertje. En toen nog één. En weer één. Met als triest dieptepunt "Heb je even voor mij?" van Frans Bauer. Iedereen bewoog, iedereen was vrolijk. En daartussen zat ik. "Country Roads" kwam. En toen een 'party-medley' met "Jij bent de zon" en "Een bossie rooie rozen". Dat had iets verschrikkelijks tot gevolg. Ik wist natuurlijk dat het eraan zat te komen, maar je bent er toch nooit op voorbereid: polonaise. En als ik ergens een hekel aan heb... Hup, daar ging ik... naar de wc dus. Kom nou, ik ga niet meelopen in zoiets. Daar even vijf minuutjes gestaan. En weer terug. "Ik wil alle mannen op die tafel en alle vrouwen op die tafel!". Oh god, wat nu weer. Iedereen moest gaan schreeuwen, "Wat zijn die vrouwen stil, wat zijn die vrouwen stil...". Haha, wat een jolijt! Not. "Ok, ik doe nog één nummertje!", wat niet waar was, want hij deed er nog vijf. Vuile leugenaar.
Nadat dat was afgelopen was het ook direct gedaan met het feest. Ik pakte mijn jas en liep naar de auto. Ouders inbegrepen natuurlijk. De heerlijke klanken van Beck vloeiden uit de luidsprekers van de auto. Heerlijk. Nog even nagedacht over de woordkeuze voor mijn post. Verbitterd, zanger, René Froger-medley, vallen. Dit gaat een mooi stukje worden. Thuis om twee uur, in bed om half drie. Gelukkig, het zat er weer op... voor twee maanden. Want dan is mijn oom jarig. Help...
 |
|
Home 
